Daar zitten we dan.
Blijf op de hoogte en volg Ilonka
05 Januari 2013 | Nederland, Veenendaal
4 januari 2013, eindelijk de grote dag was aangebroken. Na alle visite, kaartjes en telefoontjes ging het dan allemaal gebeuren. Nog snel even de laatste dingen doen en dan vroeg naar bed, wat uiteindelijk helemaal niks van terecht is gekomen. Ik wilde nog even dit doen en even dat doen en voor je het weet is het 23.00 uur en moet je er 02.30 er al weer uit en ondertussen lig je maar te piekeren of je niks vergeten ben.
Dan wordt je om 02.30 geschokt wakker van de wekker, spring je snel onder de douche en voor je het weet zit je in de auto richting Brussel. Om vervolgens met de trein naar Airport Schiphol te gaan. Je zult nu wel denken lees ik dat goed? Van Nederland naar België naar Nederland naar Peru? Ja ik zal het even voor u bevestigen dat leest u helemaal goed! Hoe onnozel het ook klinkt, maar zou ik deze omweg niet maken en meteen naar Schiphol gaan om te gaan vliegen. Dan zou mijn vliegticket € 800 -, meer kosten! Zou krenterig als een echte Nederlander maak ook ik deze omweg om geld te besparen, want van die € 800 -, kan ik Peru wel mooi 4 maanden leven.
Dus gingen we met (bijna) het hele gezin richting Brussel, Gezellig om 03.30 in de auto. Nadat we tweeënhalf uur te vroeg in Brussel waren, om files te voorkomen, zat er niks anders op om bij een koffietentje te gaan zitten en wachten dat de tijd om is. Lekker rustig wakker worden met een cappuccino en ondertussen lekker mensen kijken.
Ja en dan is het zo ver, mijn reis gaat weer verder. Me vader, zusje en vriend zorgde dat ik heelhuids in de trein kwam te zitten, want ik moest met de Thalys. Ook reis ik als student dagelijks met de trein, had ik nog nooit in de Thalys gezeten. Zo wat gaat die trein snel in anderhalf uur tijd was ik op Schiphol.
Met mijn 2 grote hutkoffers hees ik mezelf de trein uit en sleepte voort naar Schiphol. Toen ik boven op de vertrekhal aankwam als een zwaarbeladen pakezel stond daar als verrassing met tante me op te wachtte samen met me moeder. Dat was echt super leuk! Aangezien je met reizen, zoals gewoonlijk, de meeste tijd aan het wachtte ben. Anders had ik daar nog 3 uur in me uppie gezeten. We zijn toen lekker wat gaan eten op de luchthaven en hebben nog gezellig gekletst.
Totdat het waren moment aanbrak, afscheid nemen. Ik Brussel was me dat allemaal goed afgegaan, aangezien me vader en zusje twee nuchtere Hollanders zijn die geen traantje laten, omdat je 5maanden weggaat maar gewoon zitten te ouwehoeren. Het scheelde dat ik van mij lieve vriend thuis al afscheid had genomen en we daar stiekem met ze tweeën al een potje hadden staan janken. Maar het afscheid nemen van me moeder beviel me toch wel heel erg zwaar, ik weet dat ze gaat huilen en dat ik dan ook moet huilen en zij weet dat ik ga huilen dus dan moet zij ook huilen. Dus de tranen kwamen, dat vind ik ook niet zo gek ik heb namelijk zo’n speciale band met me moeder. Ik hoef haar niks te vertellen zij kan van me voorhoofd aflezen wat ik denk en doe en dan hebben we ook nog eens het geluk dat we zoveel op elkaar lijken en zo eigenwijs zijn dat we allebei onze tranen inhielden bij het afscheid nemen. Terwijl ik de douane nog niet door was en ze me stond uit te zwaaien het al moeilijk had me tranen verder in bedwang te houden. Ach het hoort er allemaal bij, maar wat heb ik toch een gruwelijk hekel aan afscheid nemen. Was het liedje van Marco Borsato – ‘afscheid nemen bestaat niet’ maar waar, dan had ik het een stuk makkelijk gehad.
Want zelfs tot en met halver wegen de reis had ik dat nare gevoel van het afscheid nemen nog in me buik, maar ik werd al snel afgeleid. Ik ging namelijk zitten op me plaats en voor dat ik het wist zat links een 65+ kereltje uit Korea die binnen 5minuten naar het opstijgen al zijn hele levensverhaal had verteld, inclusief een fotopresentatie van als zijn kinderen, kleinkinderen en zijn huis waar hij woont in Korea. Links zat een hele lieve vrouw een Deense Peruaan, die tijdens de reis geholpen heeft met het invullen van me visum etc. Want als het op administratie neerkomt ben ik zo chaotisch als een kip zonder kop.
Verder was de vliegreis vermoeiend, omdat ik op de en of anderen manier niet kon slapen in het vliegtuig en dat zal dan wel te maken hebben met de lichtelijk spanning van de eerste keer alleen reizen naar zo’n verre bestemming. Dus heb ik met mezelf een filmmarathon gehouden waardoor de tijd ook wel redelijk snel ging.
Ja en dan is alles goed gegaan en ben je geland en dan? Om heerlijk toe te geven vond ik dat best wel eng, want je komt in eens in een vreemd land terecht waar je nog nooit geweest bent en dat licht dan ook nog eens meer dan 10.000 kilometer van de veilige thuisbasis Nederland. Maar het is me allemaal gelukt ik lig hier nu op mijn hotel kamer in mijn pyjama deze blog te schrijven en wetend dat ik zo moet gaan slapen omdat de wekker weer om 06.00 uur gaat om dat ik om 08.05 uur in de bus naar Ayacucho (mijn eindbestemming) moet hebben.
Dus ik zou zeggen: Hasta la vista
Ik probeer zo snel mogelijk weer internet te hebben, om te kunnen vertellen dat ik goed ben aangekomen op mijn eindbestemming en dat deel vind ik eigenlijk het spannendste van hele heen reis..
Dan wordt je om 02.30 geschokt wakker van de wekker, spring je snel onder de douche en voor je het weet zit je in de auto richting Brussel. Om vervolgens met de trein naar Airport Schiphol te gaan. Je zult nu wel denken lees ik dat goed? Van Nederland naar België naar Nederland naar Peru? Ja ik zal het even voor u bevestigen dat leest u helemaal goed! Hoe onnozel het ook klinkt, maar zou ik deze omweg niet maken en meteen naar Schiphol gaan om te gaan vliegen. Dan zou mijn vliegticket € 800 -, meer kosten! Zou krenterig als een echte Nederlander maak ook ik deze omweg om geld te besparen, want van die € 800 -, kan ik Peru wel mooi 4 maanden leven.
Dus gingen we met (bijna) het hele gezin richting Brussel, Gezellig om 03.30 in de auto. Nadat we tweeënhalf uur te vroeg in Brussel waren, om files te voorkomen, zat er niks anders op om bij een koffietentje te gaan zitten en wachten dat de tijd om is. Lekker rustig wakker worden met een cappuccino en ondertussen lekker mensen kijken.
Ja en dan is het zo ver, mijn reis gaat weer verder. Me vader, zusje en vriend zorgde dat ik heelhuids in de trein kwam te zitten, want ik moest met de Thalys. Ook reis ik als student dagelijks met de trein, had ik nog nooit in de Thalys gezeten. Zo wat gaat die trein snel in anderhalf uur tijd was ik op Schiphol.
Met mijn 2 grote hutkoffers hees ik mezelf de trein uit en sleepte voort naar Schiphol. Toen ik boven op de vertrekhal aankwam als een zwaarbeladen pakezel stond daar als verrassing met tante me op te wachtte samen met me moeder. Dat was echt super leuk! Aangezien je met reizen, zoals gewoonlijk, de meeste tijd aan het wachtte ben. Anders had ik daar nog 3 uur in me uppie gezeten. We zijn toen lekker wat gaan eten op de luchthaven en hebben nog gezellig gekletst.
Totdat het waren moment aanbrak, afscheid nemen. Ik Brussel was me dat allemaal goed afgegaan, aangezien me vader en zusje twee nuchtere Hollanders zijn die geen traantje laten, omdat je 5maanden weggaat maar gewoon zitten te ouwehoeren. Het scheelde dat ik van mij lieve vriend thuis al afscheid had genomen en we daar stiekem met ze tweeën al een potje hadden staan janken. Maar het afscheid nemen van me moeder beviel me toch wel heel erg zwaar, ik weet dat ze gaat huilen en dat ik dan ook moet huilen en zij weet dat ik ga huilen dus dan moet zij ook huilen. Dus de tranen kwamen, dat vind ik ook niet zo gek ik heb namelijk zo’n speciale band met me moeder. Ik hoef haar niks te vertellen zij kan van me voorhoofd aflezen wat ik denk en doe en dan hebben we ook nog eens het geluk dat we zoveel op elkaar lijken en zo eigenwijs zijn dat we allebei onze tranen inhielden bij het afscheid nemen. Terwijl ik de douane nog niet door was en ze me stond uit te zwaaien het al moeilijk had me tranen verder in bedwang te houden. Ach het hoort er allemaal bij, maar wat heb ik toch een gruwelijk hekel aan afscheid nemen. Was het liedje van Marco Borsato – ‘afscheid nemen bestaat niet’ maar waar, dan had ik het een stuk makkelijk gehad.
Want zelfs tot en met halver wegen de reis had ik dat nare gevoel van het afscheid nemen nog in me buik, maar ik werd al snel afgeleid. Ik ging namelijk zitten op me plaats en voor dat ik het wist zat links een 65+ kereltje uit Korea die binnen 5minuten naar het opstijgen al zijn hele levensverhaal had verteld, inclusief een fotopresentatie van als zijn kinderen, kleinkinderen en zijn huis waar hij woont in Korea. Links zat een hele lieve vrouw een Deense Peruaan, die tijdens de reis geholpen heeft met het invullen van me visum etc. Want als het op administratie neerkomt ben ik zo chaotisch als een kip zonder kop.
Verder was de vliegreis vermoeiend, omdat ik op de en of anderen manier niet kon slapen in het vliegtuig en dat zal dan wel te maken hebben met de lichtelijk spanning van de eerste keer alleen reizen naar zo’n verre bestemming. Dus heb ik met mezelf een filmmarathon gehouden waardoor de tijd ook wel redelijk snel ging.
Ja en dan is alles goed gegaan en ben je geland en dan? Om heerlijk toe te geven vond ik dat best wel eng, want je komt in eens in een vreemd land terecht waar je nog nooit geweest bent en dat licht dan ook nog eens meer dan 10.000 kilometer van de veilige thuisbasis Nederland. Maar het is me allemaal gelukt ik lig hier nu op mijn hotel kamer in mijn pyjama deze blog te schrijven en wetend dat ik zo moet gaan slapen omdat de wekker weer om 06.00 uur gaat om dat ik om 08.05 uur in de bus naar Ayacucho (mijn eindbestemming) moet hebben.
Dus ik zou zeggen: Hasta la vista
Ik probeer zo snel mogelijk weer internet te hebben, om te kunnen vertellen dat ik goed ben aangekomen op mijn eindbestemming en dat deel vind ik eigenlijk het spannendste van hele heen reis..
-
05 Januari 2013 - 08:36
Heidi:
Ja spannend he, in je eentje zo ver vliegen? Goed dat je veilig bent aangekomen. Succes met de rest van de reis!
Ps. Heb je twee uur nodig s ochends? IJdeltuit :-p -
05 Januari 2013 - 09:07
Tante Ria:
Goedemorgen Ilonka! Heel mooi dat je vlucht goed verlopen is, was zo benieuwd. Fijn dat je de tijd hebt genomen het ons te laten weten. Toen wij gisteravond naar bed gingen zeiden we tegen elkaar: Ilonka zit nog steeds in het vliegtuig! Bahh! En dan nu de lange busreis nog, eventjes volhouden dus. Je zult wel een mooi stukje van Peru kunnen zien vanuit de bus. Maar wat zul jij blij zijn als je op je eindbestemming bent. En wij hier ook ;) Nou meis, geniet maar van wat je allemaal ziet en heel fijne ´thuiskomt´in je tijdelijke nieuwe thuis. Liefs van Bart en mij x Ria -
05 Januari 2013 - 10:08
Mama Beumer:
Dag schat,
Wat waren we blij om te horen dat je veilig op de Hotelkamer was beland.
Trouwens je kunt mooi schrijven, echt!!!!!
Fijn dat we vannacht even hebben kunnen skypen, leuk/fijn om je even van dichtbij te zien.
Ik heb de Opa's en Oma's gebeld ze waren opgelucht dat je al in Peru was aangekomen, stoer wijf hóór.
Ik kreeg van Myriam al een app dat ze je blog volgd, vond het nu al goed,
Nou ik ga maar afleiding zoeken en de bedden verschonen Kees uitlaten, boodschappen etc.
Ik wens je een mooie reis met veel ervaringen, ben nu al benieuwd.
Dikke kus Paps Mams en Anisa. Ilove You xxxxxxxxxxxxxxxxx -
05 Januari 2013 - 10:10
Myriam Gaasbeek:
Hoi Ilonka,
Leuk om je verhalen te lezen,ben erg benieuwd wat je allemaal gaat meemaken! Heel veel succes daar en geniet van de waarschijnlijk unieke ervaring die je te wachten staat,
Groetjes Myriam -
05 Januari 2013 - 11:55
Marina:
Ik vind het ontzettend knap dat je dit allemaal doet,heel stoer! Geniet ervan!
Liefs,Marina en de rest.
-
05 Januari 2013 - 12:48
Anja:
Hoi Ilonka,
Bedankt voor je eerste 'echte' verslag ;-)) Fijn dat je goed in het hotel bent aangekomen!
Geniet van al je ervaringen die je op gaat doen. Stoer hoor! We volgen je op de voet en kijken nu al uit naar je vervolg verslag!
Succes!
Anja
xxx -
05 Januari 2013 - 13:39
Ina Beumer:
Hoi Ilonka,
Leuk om je verslag te lezen,je moet er wel even de tijd voor nemen om zo'n lang verhaal tot je door te laten dringen.Mooi geschreven.
Ben benieuwd naar het vervolg, heeel veel succes daar en geniet ervan.
Groetjes Dick en Ina -
05 Januari 2013 - 17:41
Gerben :
hoi hoi van uit ede heel veel plezier en geniet van deze speciale reis en nog een heel gelukkig en gezond nieuw jaar en doe voorzichtig groetjes gerben -
05 Januari 2013 - 20:41
Aline:
Hoi Ilonka, fijn om te horen dat het eerste stuk van de reis goed is verlopen, nu nog een paar uur in de bus. Ik sprak je moeder nog even en hoorden dat je de vrachtwagens van darkar tegen kwam, dat is gaaf. Hopelijk rijd jouw busschauffeur wat langzamer. Als je dit leest ben je hopelijk veilig aan gekomen.
Veel liefs van de Ginkels van de krommeweg. -
05 Januari 2013 - 23:02
Meggelien De Wit-van Meerten:
Hoi Ilonka,
Wat fijn dat je goed in Peru bent aangekomen, prachtig om je verhaal te lezen. Ik blijf je volgen en kijk uit naar je volgende verslag. Spannend en geef je ogen goed de kost onderweg het lijkt mij een indrukwekkend land.
Doe voorzichtig en pas goed op jezelf!!! Ik denk aan je.
Liefs Meggelien. -
06 Januari 2013 - 14:41
De Beekies Uut Scherpenzeel:
hoi Ilonka
Fijn dat je reis goed verlopen is. Nu verder naar je eindbestemming. pas goed op, en geniet ervan, en we houden je in de gaten.
gr. de Beekies -
06 Januari 2013 - 19:04
Henk-Jan & Adriette Iris& Damian:
hallo Ilonka !!
leuk om je verhalen te lezen , wel spannend hoor en super stoer..
fijn dat je goed bent aangekomen , veel suc 6 daar !
groetjes : Henkjan- Adriette Iris en Damian. -
06 Januari 2013 - 19:04
Marry:
Hoi Ilonka, wat een belevenis is dit voor jou, en wat een lange reis. Ik wens je een hele goede en mooie tijd in Peru toe. Groetjes Marry
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
