HOEZO GAAAAAAAAF??

Zo daar lig ik dan, eindelijk in bed, naar een langen vermoeiende maar bijzondere dag. Om te beginnen stond ik om 06.00 uur op om aan deel 2 van mijn reis naar Ayacucho te beginnen. Even rustig op staan en contacten met het thuisfront, want gelukkig had ik Wifi in het hotel. Dit ging zo rustig en relax dat ik de tijd vergat, dus had ik nog maar een half uur om te douchen (MET KOUD WATER, WANT DAT IS NORMAAL HIER!!), aankleden, ontbijten en inpakken. Want om 07.00 uur stond de taxichauffeur al weer voor de deur. Na dat ik deze ochtendroutine eindelijk achter de rug had kon ik met een gerust hart de taxi in stappen.

Het eerst wat me opviel is dat in Peru de huizen op een aparte manier gebouwd zijn, althans voor een Nederlander. Om even een voorbeeld te geven: in het hotel waar ik sliep, liep ik de trap af om naar de ontbijtzaal te gaan, maar de trappen in Peru lopen half buitenom het gebouw, waardoor je in een keer in de openlucht staat, en dan weer de verdieping op loopt en als je weer een trap naar beneden ging liep die ook weer buitenom. In Nederland hoef je zoiets niet te verzinnen, want daar is het meestal koud en regent het vaak.

Het tweede wat mij opviel, waren de stoplichten, die naast dat ze een kleur aan gaven ook de tijd aangaven hoelang ze op die kleuren blijven staan. Bijvoorbeeld 66 seconden op rood, maar naar 60 seconden zie je iedereen al in de startte blokken staan om al weg te rijden en dat gebeurt dan ook. Als je voor het stoplicht staat te wachten moet je uitkijken voor zwervers die voor geld je ongevraagd je auto gaan staan wassen en als je ze geen geld geeft worden ze boos, dus mocht je keer in Lima rijden met de auto roep meteen dat je dat niet wilt.

Na 20 minuten in de taxi gezeten te hebben was ik dan eindelijk op het busstation, dus ik wil dood leuk uitstappen en me spullen pakken. Zegt de taxichauffeur in het Engels: Ik blijf bij je totdat je in de bus zit, want dit is een zeer erge criminele wijk en ik wil niet dat je iets overkomt. Ik had meteen het gevoel of dat me maag omdraaide, zelf stond er politie voor het busstation en die kwamen naar me toe en hielden me in de gaten zodat mij niks kon overkomen. Ik moest ondertussen nog even een half uurtje wachten, want de bus vertrok om 08.05 uur richting Ayacucho.

Tijdens het wachten werd het al gauw bloed heet want de zon kwam steeds hoger in de lucht te staan, dus ik wilde wat drinken kopen bij zo’n tentje bij het busstation. Kon ik niet met Amerikaanse Dollars betalen alleen met de Peruaanse Sol. Was ik zo dom om vergeten op de airport de dollars in te wisselen voor Solen. Je zult nu wel denken, Waarom Amerikaanse Dollars en geen Euro’s? Nou omdat er in Peru geen euro’s ingewisseld kunnen worden en je met een Nederlands bank pasje alleen Amerikaanse Dollars kunt pinnen in Peru. Je kunt daar ook met Dollars betalen maar dan ben je duurder uit en het kan niet overal. Een tip: zorg dat je vanuit Nederland Amerikaanse Dollars meeneemt en zorg dat je die op de Airport van Lima inwisselt voor Peruaanse solen.

Nu had ik dus nog steeds geen drinken…. Maar gelukkig kon de politie mij geruststellen dat ik in de bus ook eten en drinken zou krijgen. De bus vertrok dan eindelijk, ik zwaaide de taxichauffeur uit en begon aan mijn langen reis. Tijdens de busreis vielen me nog een paar dingen op: dat er op elke hoek van de straat in Lima minimaal 2 zwerfhonden de wacht houden, dat er een hoop kinderarbeid is en dat er een hoop jongentiener moeders met hun kind op de rug aan het werk zijn. Drie heftige dingen in een zin en die drie heftige dingen zag ik binnen 5 minuten, waardoor ik tranen in me ogen kreeg en me echt ging beseffen dat de wereld en het leven oneerlijk is.

Naar een uurtje in de bus gezeten te hebben waren we bijna de drukke hoofdstad Lima uit. Deze stad ben je zomaar niet uit, want het is net zo dichtbevolkt als half Nederland. Er wonen namelijk 9 Miljoen mensen in Lima! 9 Miljoen! Dat is meer dan de halve Nederlandse bevolking! Alleen woont dat in een stad!!

Doordat het ook steeds later werd, werd het ook steeds warmen in de bus. Dus kregen we eindelijk wat te drinken en half kopje koffie of cola en daar moest je het de hele reis, van 560 kilometer die meer als 12 uur duurde, mee doen. Ook kregen we 2 kleine sandwiches en een koekje. Ach voor dat geld wat mijn busticket koste vind ik het erg luxe. Mijn ticket kost omgerekend € 25 -, en daar voor zit je met hele luxe leren ligstoelen 12uur lang in de bus. In Nederland kun je voor € 25 -, nog niet eens 100 kilometer met de bus en heb je ook niet zo lekker ligstoel en eten er bij. Dus tot dat er gaat had ik niks te klagen en er zal vast wel een tussen stop gemaakt worden, zodat ik wat te eten of drinken kon kopen.

Net dat ik van plan was om me stoel achter over te doen en me beentjes in de lucht om lekker in de bus te gaan slapen, hoor en zie ik eens keihard een crossmotor voor bij racen, en nog geen minuut later nog een en nog een en nog een. Ik keek nog eens goed en dacht nog eens naar. Totdat ik de vrachtwagen van Wuf van Ginkel naast me zag rijden! IK ZITTEN GEWOON MIDDEN IN DE OPENINGSFASE VAN DE DAKAR RALLY!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Dit is gewoon te gaaf voor woorden, het is gewoon niet onder woorden te brengen! Ik stuurde meteen een sms’je naar het thuisfront om te vertellen wat voor mazzelaar ik ben. Uitgerekend nu is de Dakar en zie ik het ook nog eens! Ik heb er ook foto’s en een filmpje van op me camera. Door dat de Dakar er was stonden er miljoenen mensen aan de kant van de snelweg hen aan te moedigen, te zwaaien en foto’s te maken. Ik had bijna het gevoel of dat ik de koningin was, zo veel mensen stonden er langs de weg. Na ongeveer 300 kilometer samen met de Dakar rijders opgereden te hebben, kwam voor onze bus de afslag de anderen kant op te gaan richting Ayacucho, ik vond het erg jammer maar ik ben zo blij dat ik dit heb meegemaakt! Dit was een van de mooiste dagen van me leven en het liefst zou ik volgend jaar naar de Dakar rally gaan, want het gaf me zo enorme kick en glorieus gevoel dat ik nog net niet stond te schreeuwen en de bus. Tegelijkertijd was het ook heel erg confronterend, ik was vol aan het genieten van de Dakarracers die voorbij kwamen racen en die tegelijkertijd ook langs de sloppen wijken kwamen een aparte combinatie die voor mij moeilijk te bevatten was, omdat het contrast zo intens groot is en ze elkaar trasseerde bleef het voor mij een beetje onwerkelijk.

Maar onze reis moest verder en we gingen de binnen landen in. Na ongeveer 6uur in de bus te hebben gezeten maakte we een tussen stop langs een wegrestaurant. Daar kon je op eigen gelegenheid een lunch kopen. Ik moest heel nodig naar de WC, dus ik rende de bus uit maar ik werd bijna zo hard weer terug de bus in geduwd door de hitte die mij te gemoed kwam. In de bus was gelukkig airco dus heb ik verder niet gemerkt dat het buiten 30 graden was. Om eerlijk te zijn vind ik dat 10 keer lekkerder als het koude vieze weer in ons kikkerlandje.. Dit is niet om jullie jaloers te maken hoor (DUS WEL!).

Toen ik naar de WC liep voelde ik allemaal ogen op mijn rug gebrand, ik was dan niet de koningin maar zo voelde het wel. Ik was het bezienswaardigheid van de dag, ik hoorde kleine Peruaanse mannetjes in het Spaans zeggen: ‘Kijk, kijk, kijk die groeten vrouw, waar zou zij vandaan komen?’ Die vraag werd me dan ook niet bespaard en werd me uitgebreid gesteld. Ik vond Peru een fantastisch land en de grootste bezienswaardigheid van mijn leven, het leek er op dat ik dat voor de Peruanen was.

Door al dat gebabbel had ik nog maar 10 minuten over om wat te eten te bestelen, dus ik bestelde een kom soep en een fles je water. Eindelijk hier kon ik wil met de Amerikaanse Dollar betalen. De soep was om gerekend €1-, en het fles je water nog niet eens €0,20. Ik ging zitten en wachtte op mijn soep, het schild dat ik voor hun een bezienswaardigheid was daardoor werd ik mooi voorgetrokken en had ik eerder mijn soep. In de soep zat spaghetti, bonen en nog wat ingrediënten die ik niet kenden. Het was een heel bord vol, wat ik door de hitte met geen mogelijkheid op kon. Het was niet onaardig de soep, maar ik heb toch liever Opa’s van Ginkel groenten soep. Ik zag iedereen weer naar de bus lopen dus ging ik ook maar weer terug naar de bus.

Na al die indrukken die ik op had gedaan van de stad Lima, het landschap en vooral de DAKAR was ik dood moe. De bus was nog niet eens van de pakkeer plaats af of ik lag al met mijn ogen dicht. Een paar uur later werd ik wakker ik keek op mijn horloge en het was 16.00 uur, ik deed de gordijnen open en ik zag onder mij een enorm dal. Ik besefte dat ik in het Andes gebergten terecht gekomen was. Je heb hier prachtige uitzichten, maar enge wegen het is niet zo als in Europa dat er bij elk boogje lang het ravijn een vangrails stond en JA! IK HEB LAST VAN HOOGTEVREES. De enige manier om mijn hoogte vrees in bedwang te houden was om weer verder te gaan slapen.

Weer een paar uur later werd ik wakker, en zag ik dat het enorm regende en dat er op de meeste bergtoppen sneeuw lag, terwijl nog geen paar uur geleden zat ik in de bloedhete zon. Ik begon het zat te worden, ik wilde de bus uit ik vond zelf dat ik nu wel lang genoeg gereisd had. Maar ik was er nog niet dus er zat niks anders op dan wachten wachten en nog een wachten. Op dat moment kreeg ik ook een smsje van het thuisfront of dat ik er al was. Ik vertelde dat ik er nog niet was en ze spraken me moed in. toen ik dat smsje ontving en naar buiten keek zag ik allemaal lichtjes in het ravijn. Het was de stad Ayacucho eindelijk was ik er bijna.

Toen ik uit de bus stapte vroeg ik voor de zekerheid of dit wel het eindstation was, ander had ik een probleem en kon Nancy (De vrouw van het gast gezin) mij nooit vinden. Maar gelukkig was dit het eindstation. Mijn ogen rolde over het busterein opzoek naar Nancy, maar ik zag haar nergens. Stiekem werd ik wel een beetje angstig, stel dat ze niet kwam of mij een ander busstation stond wat moest ik dan doen.. Ik probeerde me te focussen door in de rij van de bagage te gaan staan. Naar 10minuten in de rij van bagage gestaan te hebben had ik nog geen bagage, maar zag ik gelukkig wel Nancy! Daar kwam een klein donker vrouwtje aanlopen die bij mij ongeveer tot de borst kwam, ze had een grote glimlach op haar gezicht. Ze hielp me met de koffers, ook haar man kwam er aanlopen. Die hielp mij de koffers in de auto te leggen.

Na een autoritje van 10minutjes kwamen we aan bij het huis van Nancy. We stonde voor een grote ijzeren deur. Ze deed de deur voor me open en het licht aan. Je komt binnen in de garage en daar stond mijn eerste vriend me al triomfantelijk op te wachten. Zijn naam is Felix, groot wit met zwarte stippen. Felix is een dalmatiër! Hij stond nieuwsgierig om me heen te draaien. Nadat ik hem aanhaalde en aaide zijn we dikke vrienden. Ik ben eigenlijk wel blij met een hond hier in huis nu mis ik Kees te minste niet zo erg.

We liepen verder de garage door, totdat ze recht in de garage een deur open deed. Het is een grote kamer, groter dan mijn slaapkamer thuis. Er staat een bed een bureau en een bankje. Ze vertelde me dat dit mijn slaap kamer is. Tegen over mijn slaap kamerdeur, stond in de garage het honden hokje van Felix en daarnaast was een klein hokje in de garage gebouwd, dat moet dienen als badkamer. In Nederland kun je zoiets toch niet bedenken, dat je badkamer in de garage staat en je slaap kamer ook. Eigenlijk vind ik het best grappig het ene minderen aan dit alles vind ik dat ik met koud water moet douchen, maar ook daar zal ik vast aan wennen.
Nadat ik mijn koffers in mijn slaapkamer had neergezet liepen we naar boven, en ook deze trap was in de openlucht we kwamen boven op het dakterras waar een soort kippen schuurtje stond. Dat kippen scheurtje moet de keuken voorstellen heel idyllisch. Het is te vergelijken met de keuken die wij in Nederland net voor de 2e wereld oorlog hadden en die ik alleen ken uit mijn geschiedenis boeken. Maar ik ben allang en breed te vrede met mijn onderdak en Nancy is heel erg lief voor me. Ze had lekkere bolletjes voor me met jam en cocabladeren thee ik heb nog een anderhalf uur bij haar gezeten een beetje kletsen. Hele verhalen zijn het zeker niet van zo goed kan ik nog geen Spaans. Jullie thuis zullen zeggen: misschien maar goed ook ander klets je haar de oren van de kop af. Ik heb haar een cadeautje gegeven ik had een lekkere showergel en bodylotion gegeven van Dove waar ze erg blij mee was. Ik heb het cadeautje eer moest schoonmaken omdat er een shampoo fles in mijn koffer was opengesprongen.. gelukkig had ik al mijn vloeibare spullen in een plasticzak in mijn koffer waardoor alleen die vies was en niet al mijn kleren en boeken!
Nu is het 22.00 uur hier en ga ik lekker slapen, want morgen moet ik om 08.00uur aan het ontbijt zitten er vroeg voor mij, maar ook dat went.

Slaap lekker allemaal, ik zeker want ik ben dood op!

De eerste dag.
Vandaag is het mijn eerste officiële dag in Ayacucho, het begon allemaal met opstaan vanochtend. We ontbijten hier om 08.00 uur, dus ging ik er om half 8 uit om mij te douchen en aan te kleden. Ik was me spullen aan het pakken voor het douche en die in de badkamer naja.. hokje in de garage neer te leggen. Toen hoorde ik ineens de deur achter me dicht vallen mijn kamer kan op slot en als die dicht valt, valt hij in het slot. Toevallig kwam Nancy net naar beneden en begon te lachen gelukkig had ze een reserve sleutel. Mijn ochtend ritueel loopt tegenwoordig 10x zo snel en vooral ik me nu met koud water moest douchen. Ik was in 10minuten klaar echt een record tijd voor mij.

Daarna ging ik naar boven om te ontbijten ik hoorde in eens gefluit achter me zo van fuitfieeuw.. Ik schrok daar een beetje van ik keek om zat daar een papagaai! Hij begon tegen mij te praten: Ola Ola Ola. Zijn naam is Pepe en ik vind het maar een eigenaardig beest. Want toen ik aan het ontbijten was probeerde hij me tenen er af te bijten en toen ik daar beneden liep zat hij daar op een stokje, ik dacht toen bij mezelf als hij maar niet naar beneden poep als ik er onderdoor loop. Nou wel dus, gelukkig had hij mij niet geraakt, maar dat stomme beest zat me wel ui te lachen. Ik hou het wel bij Felix mijn beste vriend.

Tijdens het ontbijt ontmoeten ik de zonen of neefjes (ik weet niet precies hoe de familieband hier zit) maar in ieder geval zij zijn al een stukje ouder als wat ik ben. We hebben even gezellig kletst en daarna heb ik lekker tot 11uur op het balkon gezeten in het zonnetje. Daar heb je een mooi uitzicht over de straat en de uitzicht over de bergen. Mijn grote vriend Felix kwam bij me zitten en net als mijn eigen hond kees ging hij ook op zijn rug liggen, zodat ik hem moest aaien.

Daarna ging Nancy zich om kleden en zijn we naar de kerk geweest dit duurde 2uur, ik vond het net lang zat aangezien het daar door die vele mensen en de hitte niet wezen is. Het was wel een bijzondere ervaring het gaat er heel anders aan toe als in Nederland. Iedereen loopt tijdens de dienst de kerk maar in en uit. Ook lopen er twee vrouwen in de kerk die houden in de gaten of je niet in slaap valt, gebeurt dat wel word je waker geschud en er is voor elke leeftijdcategorie een kerk dienst die achter elkaar gehouden worden. Voor de volwassen, kinderen en jongvolwassen. Er stond nog een kerstboom in de kerk, dit was voor mij een raar gezicht met 30 graden midden in de zomer staat er op 6 januari nog een kerstboom in de kerk.

Toen we uit de kerk kwamen zijn we naar huis gelopen en hebben we midddag gegeten. Ze schepte zo veel rijst en kip op daar kan ik 3x meer doen. Maar ik vond het onbeleefd om het niet op te eten, dus ik heb me gewoon misselijk zitten eten. Toen Nancy dat zag moest ze lachen en zij ze: Je kunt het gewoon leggen als je niet meer hoef, we hebben niet voor niks Felix. Na eten ben ik even twee uurtjes gaan slapen, want ik ben nog steeds dood moe van de reis. Vind ik ook niet zo gek, want ik ging hier om 15.00 uur even een middag dutje doen en dan is het in Nederland al 21.00 uur. Nancy kwam me roepen of ik mee ging naar de stad.

We gingen in de auto met haar man, die reed. Als je die auto ziet da verbaas je je dat dat ding nog rijd en vooral op de wegen hier die dramatisch hobbelen en bobbelen. Maar het heeft ook wel weer wat. De man van Nancy bracht ons naar het hoogste punt van Ayacucho waar je uitzicht heb over de hele stad echt super mooi is dat. We beleven niet al te lang want het begon keihard te regenen. Dus gingen we weer de auto in op weg naar het centrum van de stad, onderweg was het net een waterballet overal kwam water van dan en nog geen 10minuten later was het weer droog.

De man van Nancy zet ons af bij het centrale park van Ayacucho wat midden in de stad ligt. Vanaf daar heeft ze me een hoop mooie kerken en parkjes laten zien, de meeste kerken die je hier zit zijn katholieke kerken. In de grootste katholieke kerk in Ayacucho ben ik binnen geweest, dat is niet te vergelijken met de Nederlandse katholieke kerken, overal waar je keek was bladgoud en beschilderingen ik heb nog nooit zoiets moois gezien het jammer er van is dat je er geen foto’s mocht maken.
We ongeveer 2 uur door de stad gelopen en toen begon het weer keihard te regenen. Toen we terug kwamen heb ik weer lekker kip met rijst gegeten en super lekker thee: Coca thee, deze thee is afkomstig van de cocabladeren waar ook cocaïne van geproduceerd word. Helaas mag ik deze thee niet mee naar Nederland nemen, omdat er de zelfde grondstoffen in zitten als cocaïne. Eigenlijk is dat best gek het is gewoon thee die je in Peru op elke hoek van de straat in een supermarkt kan kopen. Ook heb ik gelezen dat deze thee goed is voor de misselijkheid, omdat je hier 2600 meter hoog zit en wij als Hollander leven onder het NAP zijn dat niet gewend. Hierdoor kun je erg misselijk worden als je ineens zo hoog in de bergen woont. Ik mag afkloppen dat ik nog niet misselijk ben en goed naar de WC kan. Wel heb ik minder eetlust maar dat komt denk ik door de warmte.

Het is hier nu 20.15 uur in de avond en ik ga lekker me bed in, want morgen staat mij weer een spannende dag te wachtte, ik ga voor het eerst naar mijn werk bij Nuestra casita. Ik vind dit echt heel spannend en ik moet er morgen al om 08.00 uur zijn, dus ik ga lekker vroeg slapen. Lieven mensen bij jullie is het nu 02.15 en jullie liggen allang te slapen, echt grappig vind ik dat. Ik zou zeggen slaap lekker verder en ik vertel morgenavond verder hoe mijn eerste werkdag is verlopen.