Een paddelstoel alleen dan wit met rode stippen.

Dag 5 Nuestra Casita.

Vanochtend lag ik om 05:30 uur al klaar wakker, dit kwam doordat ik erg moe was gisteren en vroeg naar bed was gegaan dus ook weer vroeg wakker was. Ik hoorde dat er al iemand onder de douche stond, dus ik dacht bij mezelf ik ga vanavond wel douchen. Zo lag ik een poosje te piekeren wat ik vandaag allemaal moest doen. Ik moest me Spaanse huiswerk nog maken, ik moest werken tot 14.00 uur, om 14.00 uur tot 15.00 uur skypen met de familie, mijn blog online zetten van de vorige dagen en om 16.00 uur Spaanse les. Nou dit moest lukken alleen wanneer ik mijn huiswerk ging maken daar zat ik een beetje mee in de knoei, dus ik dacht nu ik toch wakker ben kan ik beter meteen nu mijn huiswerk maken, dan ben ik daar in ieder geval vanaf. Dus zo gezegd zo gedaan om 05.45 zat ik dan mijn huiswerk te maken. Dit mag van mij part wel in de krant, want zo enthousiast ben ik nog nooit geweest als het om huiswerk gaat.

Dus ik zat rustig mijn huiswerk te maken en ik merkte dat het me goed af ging. Ik had er ook plezier in. Om 06.45 was ik klaar met mijn huiswerk. Door het vele denkwerk op de vroege morgen was ik toch weer een beetje moe geworden en besloot ik nog een half uurtje onder de wol te kruipen. Om 7.15 ging de wekker en ik was weer topfit, ik kleedde me aan, ruimde mijn kamer op (want ik kreeg s`middags bezoek van Roxana mijn lerares spaans, is trouwens een erg goede stimulansen voor om het netjes te houden), ik deed mijn haar en een klein beetje make-up op. Toen ik me mascara aan het aanbrengen was zag ik ineens dat ik allemaal rode vlekjes in mijn gezicht had, beter gezegd allemaal rode puntjes. Ik was net een paddenstoel alleen dan wit met rode stippen. Ik dacht dat dit door de zonnebrand kwam, want ik kan wel vaker niet tegen bepaalde crèmepjes. Ik deed er verder niks aan want misschien werd het dan wel erger dus liet ik het maar zo.

Als een paddenstoel, wit met roden stippen, ging ik aan de ontbijt tafel zitten. Niemand zei er wat over, dus ik dacht dat het al was weggetrokken en ging rustig aan mijn ontbijt. Nancy had gister avond hele lekkere broodjes gehaald een soort croissantjes met karamel er in. Gisteren avond heb ik daar maar een van op, want toen zat ik bom vol. Dus die anderen had ik bewaard voor het ontbijt. Achteraf niet zo’n goed idee, want er wonen hier ook 2 jongens in huis die alles op eten wat los en vast zit dus zo ook mijn heerlijke boordje met karamel.. Ik kon er ook wel weer om lachen, want ik zeg niet wie, maar die vond het heel vervelend. Ik zat dus lekker aan twee droge droogbroodjes een met jam en een boterhammen worst. Ook weer een lekkere verse geperste fruitsapje en mijn favoriete illegale cocathee en ik zat weer helemaal vol.
Toen ik op de klok keek was het al laat en moest ik voor de veranderingen weer eens haasten. Snel tandenpoetsen tas pakken en gaan met die banaan. Ik liep als struisvogel zo snel met die lange benen en iedereen zat me aan te keken, waarom ik met zulk warm weer zo hard liep..
Precies op tijd aangekomen bij Nuestra Casita wilde ik gauw naar binnen gaan, maar er stond een hele grote partytent op het plein ik zag er verder niemand bij dus ik dacht: ‘het zal allemaal wel’. Aangekomen bij mijn klasje zat Roxann al op mij te wachten er waren al 2 kinderen gebracht, dus de dag kon gelijk beginnen.

Langzaam druppelde ouders en hun kinderen het kinderdag verblijf binnen, ze gaven ons de luiertassen en hun kind en ging dan weer. De een sneller als de ander, het ene afscheid moeilijker als de ander. Maar uit eindelijk komt altijd goed en zelfs het jongentje dat zoveel huilde kreeg ik stil! Zijn moeder bracht hem en vroeg aan mij of ik de gene was die hem zo ver had gekregen om te kunnen spelen en lachen in plaats van de hele dag te huilen. Ja dat was ik. Ze vond het geweldig en zei dat ze nu eindelijk met een gerust hart weg kon gaan.

Vraag me echt niet hoe ik dat voor elkaar gekregen heb, maar ik probeer het altijd met vertrouwen. Omdat kinderen tussen 0-1 jaar nog niet kunnen praten en zich niet kunnen uiten, voelen ze wel iemand anders gevoelens aan. Dit is het zelfde bij Demente ouderen (dit weer ik omdat ik in Nederland met deze mensen werk). Sommige van hen kunnen niet meer praten, dit is heel confronterend. Zij kunnen zich dan ook niet uiten en zich verstaanbaar maken. Het communiceren is daarom best moeilijk voor wederzijdse kanten. Maar ook daar leg ik mijn gevoel in wat ik zeg, want zij voelen ook heel goed aan of je te vertouwen ben of je boos ben en of wat je zegt dat je het echt meent. Dit komt denk ik doordat ze niet kunnen praten. Het werkt hetzelfde als met mensen die niet kunnen zien die horen heel goed en mensen die niet kunnen horen zien heel goed. In dit geval demente ouderen en kleine kinderen kunnen zich moeilijk verstaanbaar maken, communiceren en uiten, maar wel goed dingen aanvoelen bij anderen en op deze manier communiceren.

Dus dit heb ik ook toegepast bij het jongentje ik heb mijn gevoel er bij ingelegd in alles wat ik met hem deed. Om te zorgen dat hij weet dat hij mij kan vertrouwenn en het beste met hem voor heb. Dit heb ik van maandag tot donderdag continu gedaan en ja ik meende ook alles! Hierdoor was hij aan het einde van de donderdag ochtend gestopt met huilen en heb ik met hem kunnen spelen, dit ging natuurlijk stapje voor stapje. Maar vandaag heeft hij voor zijn doen bijna niet gehuild en gewoon met de anderen kinderen mee gespeeld! Alleen het eten wil nog niet zo, maar alles op zijn tijd.

Om eerlijk te zijn was ik echt trots op mij zelf en ik vond het voor super gaaf om het resultaat te zien. Door dat je dingen bewust toepast je dingen in een situatie kan veranderen, deze ontwikkeling vind en blijf ik geweldig vinden. Het heeft ook geholpen, ik weet niet hoe en wie het gezegd heeft. Maar dat zijn moeder niet meer inbeeld kwam voor het jongentje en dat ze hem ontweek (zij werkt ook bij Nuestra Casita). Hierdoor kon ik hem meer afleiding bieden en kwam de heimwee naar zijn moeder ook meer op de achtergrond te staan.

Ik vond dit een geweldige afsluiting van de week, daarna ben ik nog even met de middaggroep liedjes wezen zingen en dansen, zodat mijn collega die op deze groep staat even rustig kan eten. Ook al kan ik geen woord Spaans zingen en kende ik de dansjes niet, ik zorgde dat iedereen elkaar handjes vast pakte en in een kring kwam te staan en dat we dan springend rondjes ging lopen. Dit vonden ze helemaal leuk!
Toen ik daar mee bezig was voelde ik ineens 4 nieuwsgierig ogen op mij gericht, ik keek naar buiten en daar hingen twee schilders of bouwvakkers bij het raam op een lader. Nu snapte ik waarom de tenten daar stonden, dat was van hun en al die rotzooi wat er bij lag ook.

Nadat mijn collega terug kwam van haar lunch, ging ik naar het kantoor op te skypen met de familie. Tijdens het skype kreeg ik het ineens heel erg warm en rode wangen en vertelde tegen me familie dat dit vast door het weer kwam en we kletste vrolijk verder. Dit was erg leuk, zo leuk zelf dat ik de tijd bijna vergat en ook nog mijn blog online moest zetten. In plaats van 15.00 uur naar huis te lopen en nog een half uurtje in de zon zitten, werd het 15.30 uur en alweer haasten om op tijd te komen anders stond Roxana mijn Spaans lerares voor een dichte deur te wachten. Ik was dan ook precies op tijd thuis.

Spaanse les was echt super leuk! Ik heb echt een super leuke klik met haar en we kunnen echt lachen, gieren en brullen samen. Dit komt denk ik ook, omdat ik me bij haar het beste kan uiten aangezien zij ook een beetje Engels spreekt. Ik had 2uur les, maar de tijd ie vloog voor bij. Ik had maar 1 foutje in mijn huiswerk en we hadden afgesproken om volgende week zaterdag om 10.00 uur s`ochtends om door de stad te wandelen. Daar kijk ik erg naar uit! Ook heb ik verteld dat Ruben ook naar Peru komt en die wilde ze ook graag ontmoeten. Ook gaat zij een keer voor Peruaans koken en ik een keer Italiaanse pasta voor haar. Ook had ik haar een napoleon snoepje gegeven, die wijnballen weetje wel, die vind iedereen hier echt super lekker! Dus Ruben als je hier heen komt moet je even 2 zakjes meenemen! Een voor Nancy en een voor Roxana.
Toen we bijna klaar waren hoorde we ineens gerommel in de lucht en kregen we te maken met een tropische regenbui en die zijn niet te vergelijken met de Nederlandse. Roxana kwam bij mij toen het 30 graden was, dus op een hemdje en dan hou je geen rekening met een paraplu of regen jas. Dus ik gaf mijn paraplu en zei: ‘geef hem maandag maar terug, anders ben jij en je Spaanse boeken helemaal door weekt. Dat vond ze erg fijn! Nu heb ik dan officieel weekend en hoef ik pas maandag weer op Nuestra Casita te zijn en heb ik ook weer Spaanse les.

Toen Roxana wegging, ging ik gauw naar boven om te eten. Maar zoals ik je al verteld heb de trappen lopen hier buiten om, dus zit geen dak boven je hoofd en dus word je zeiknat als het regent. Zo snel als ik kon rende ik de gladde betonen trappen op naar de keuken, waar ik als nog zeiknat aankwam. De man van Nancy zat al op mij te wachten met een enorme regenjas, als ik die aan heb lijk ik net een pinguïn. Ook Pepe mijn vijand en Felix mijn vriend waren binnen en schuilden onder de keukentafel. Ik at vandaag weer iets lekkers, rijst met rode ui, peterselie, tomaat, ei en tonijn. Ik heb mijn vingers er bijna bij opggegeten zo lekker vond ik het. Daarna nog een lekker broodje met karamel en een kopje illegale cocathee.

Eindelijk stopte het met regenen, maar dan loopt niet al het water weg, dus ging de man van Nancy met een bezem het water naar de gootjes vegen. Wij in Nederland mogen van geluk spreken, dat wij hier bijna nooit last van hebben en zo’n goed afvoersysteem hebben.
Daarna ging ik lekker op tijd mijn bed in. Daar lig ik dan weer, nou ik ga slapen en vertel morgen verder!

Mijn eerste vrije dag van mijn eerste vrije weekend.

Zo zo zo zeg, wat heb ik beroerd geslapen vannacht, warm, koud, warm, koud, keelpijn, hoofdpijn, buikpijn en koorts. Heb je eindelijk weekend ben je ziek.. Ziek? Ziek? Ziek? Er begint ineens een belletje bij me te rinkelen!! Rode vlekjes in mijn gezicht, heel erg moe, koorts, buikpijn en hoofd pijn en spierpijn. Ik dacht nog seconde na en graaide in me koffer opzoek naar mijn adviezen en gezondheidsboekje van de GGD.

Ja hoor, en wat ik al dacht ik heb Dengue beter bekend als knokkelkoorts. Dengue is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door een virus. Een mug brengt het virus over. Dengue komt in toenemende mate voor in grote delen van de wereld, vooral in stedelijke gebieden. De mug steekt overdag, vooral in de vroege ochtend en de late namiddag. Meestal is dengue niet gevaarlijk, een infectie met het degue virus verloopt vrijwel altijd mild. Er zijn vier typen van het dengue virus. Na het doormaken van één type bent u levenslang beschermd tegen dit type (weer een voordeel), maar niet tegen de anderen typen (weer een nadeel). Het is dus mogelijk meerdere keren dengue te krijgen. ER IS GEEN VACCIN TEGEN DE ZIEKTE.

De verschijnselen van degue.
na de muggenbeet duurt het meestal drie tot acht dagen voor de eerste ziekteverschijnselen zich voordoen (klopt ook, want ik herinner me dat ik in de namiddag van afgelopen zondag ben gestoken toen ik met Nancy op het dakterras zat). De ziekte begint meestal met plotselinge hoge koorts, hoofdpijn, spier-, bot- en gewrichtspijn (in mijn geval spierpijn, maar ik dacht dat dit kwam door de lange reis). Na 3 tot vier dagen kan een vlekkerige huiduitslag ontstaan (ja, daar had ik dus ook last van). Zelden (minder dan 1%) ontstaan ook slijmvliesbloedingen (bijvoorbeeld een bloedneus) en bloedingen in de huid (te herkennen als rode puntjes die je niet weg kunt drukken). Er is dn meestal ook sprake van en veel ernstiger verloop van de ziekte (gelukkig had ik dit niet). De kans hierop is tien keer zo groot als u ooit eerder dengue heeft doorgemaakt. Raadpleeg in dit geval altijd zo snel mogelijk een arts (om je gerust te stelen, dat hoef ik dus niet ik moet alleen uitzieken).

De behandeling van dengue.
Dengue gaat vanzelf over. De behandeling bestaat uit het bestrijden van de klachten. Pijnklachten en koorts kun je onderdrukken met paracetamol. Gebruik NOOIT ASPRINE: dit kan tot verergering van de ziekte leiden! Voorkomen van besmetting door muggen te weren blijft het belangrijkste, dus gebruik altijd DEET en ook dat beschermd niet 100% dat blijkt maar weer!

Dus ik kon vandaag lekker uitzieken.. JIPPIE! Wat heb ik daar toch zin in.. Ik ben in eerste instantie nog paar even tot 09.00 uur gaan slapen in plaats van 07.00 uur er uit want zo denderend had ik niet geslapen, daarna ben ik lekker gaan douche om even wat fitter te worden. Gelukkig hielp dat en ben ik gaan ontbijten. Toen ik in de keuken kwam was Nancy er niet, dat had ze gezegd want ze ging vandaag naar haar moeder. Dus Daniël en ik zat vandaag alleen aan de ontbijt tafel. Ondanks dat ik kotsmisselijk door dat ik ziek was/ben en maar een broodje naar binnen kreeg was het erg gezellig met Daniël. We hebben gezellig zitten kletsen over van alles en nog wat en voor lopen ouwehoeren..

Na het ontbijt kwam hij me uitleggen hoe de wasmachine werkte, want ik ging vandaag keurig mijn eigen was doen die ik had opgespaard van de hele week. Ik had netjes alles gesorteerd donkeren was, samen met sokken en handdoeken (die waren ook donker) en lichte was en gekleurde was. 3 wasjes had ik en in de tussen tijd ging ik mijn Spaanse huiswerk maken en in me korte broek en hemdje in de zon zitten een boek lezen.
Toen Daniël, ik mag hem Dan noemen, dus zo noem ik hem voortaan. Toen Dan het dakterras op kwam lopen moest hij lachen, hij zag een wit ingesmeerd met zonnebrand monster zitten die van zich zelf al zo wit als een melkfles is (in hun ogen), een boek te lezen. Hij zei: ‘Jij bent echt gek, wij Peruanen zoeken verkoeling en schaduw op en jij gaat pal in de zon zitten’. Waarop ik antwoorden: ‘ja ik word niet zo snel bruin als jij, ik moet er wat voor doen’. ‘aangezien mijn melkflessen witten huidje tussen jullie bruinen huid erg opvalt is het handiger op me aan te passen’. Dan kwam niet meer bij van het lachen en vond dat ik niet spoorde. Ook snapte niet waarom ik mijn haar zo kort geknipt heb, dat vind hij zonde. Maar samen lachen kunnen we als de beste, dat is al weer gebleken. Ook gaan we samen carnaval vieren dus dat word dolle pret!

Ik ging weer verder met lezen en wachten eerste was klaar was, zodat ik die kon ophangen en de volgende in de trommel kan doen. De was drogen wilt hier wel goed, in een half uurtje is je was droog. Maar dan voelen je handdoeken ook aan als schuurpapiertjes (Sorry mam!).

Rond het middag uur was er verder nog niemand thuis, alleen Dan en ik. Dus we moesten ook samen voor het middag eten zorgen. Gelukkig had Nancy al gekookt dus we hoefde het alleen maar op te warmen en op te eten. Ook nu was het weer dolle pret en vroeg Dan of ik al net zo bruin was als hij.. We hadden het over de verschillen van Peru en Nederland, over reizen door Peru, over technologie, studie, eten, kleding, gewoontes etc. Al kan ik pas halve zinnen Spaans aan elkaar knopen met handen en voetenwerk we verstaan elkaar redelijk.

Na het eten ruimde we samen op en deden we samen de afwas en daarna ging we ieder weer ons eigen weg. Ik deed de laatste was in de trommel en hing nog een wasje op en ben toen even een poosje op bed gaan liggen verder uitzieken. Alleen kon ik niet slapen en verveelde me er dood. Dus ging ik spelletjes spelen op mijn telefoon voor wat tijd verdrijf. Ook dat was ik naar een uur zat en ging ik de laatste was op hangen en de rest van mijn was die al droog was opvouwen en in me koffer leggen. Toen ben ik nog even een half uurtje in het zonnetje gaan zitten, wachtend totdat de laatste was droog is. Dit was niet zo slim van mij want nu heb ik al weer mijn lippen verbrand en hangen de vellen er vanaf en zijn ze dik er rood.

Toen Nancy thuis kwam en het zag moest ze lachen en zei: ‘je hoeft nu te minste geen lippen stift op te doen ze zijn al knalrood van zichzelf’. We gingen thee drinken het werd kouder dus ik ruilde me korte broek in voor een trainingsbroek en deed een vestje aan. Net toen ik naar boven liep was het 16.15 uur en barste de hemel los. Zo veel regen kwam er uit, echt niet normaal, het bleef een uur zo keihard regenen een echte tropische regenbui. De keuken stond blank net zoals het dakterras en alles liep de trap af de garage in. ook begon het te onweren en Pepe en Felix zaten binnen een seconden weer onder de keukentafel te schuilen. Zo harde regenen heb ik zelden nog gezien.

Toen het naar een uur minder hard regende gingen we met ze alle naar buiten. Het terras de keuken en alles wat blank stond water vrij maken door middel van alles met een bezem weg vegen door de putjes heen. Ik keek over de rand van het dakterras heen naar de straten. Alle straten stonden blank en de hoofdweg was een waterbaan geworden. Dit komt omdat we hier in de bergen leven en al het wat zich bergafwaarts verplaatst. Het was een bizar gezicht om te zien en fascinerend te gelijk. Ondanks dat ik nat regende en tot me enkels in het water stond had ik een groot plezier in het schoonvegen van het terras en dansen door de regenen heen. Ik ging zo op in me plezier van het vegen dat ik de man van Nancy niet eens hoorde roepen dat het genoeg was zo en dat we klaar waren met vegen. Ook vertelde Nancy dat het park gelegen in het centrum nu helemaal blank stond en dat je daar tot je middel in het water staat, omdat dat het laagste punt is van de stad.

Ook toen ik mijn kamer binnen kwam om mijn natte slippers te verruilen voor dikke warmen sokken en schoenen zag ik dat boven aan het plafond ook de randen helemaal nat waren. Deze huizen zijn gewoon niet gebouwd op zulk nood weer.

Om even bij te komen aten we met z’n alle een broodje en dronken een kopthee. Daarna ging ik mij omkleden, want ik ging met Nancy en haar man naar de stad om naar de opening van de carnaval te gaan kijken. Dit was heel leuk om mee te maken, ik heb nu al zin in carnaval ook al is dat pas over 4 weken. Na de opening van de carnaval ben ik met nancy nog even de stad in gelopen en heeft me wat bezienswaardigheden laten zien, winkels en de grote bazaar. Dit was er leuk om te zien. Ik heb van allerlei indrukken opgedaan en ze heeft me van alles verteld over de stad. Daarna gingen we terug naar de auto om richting huis te gaan. Onderweg naar de auto liepen we door de hoofdstraat en ging er ineens een jongentje van een jaar of 7 voor me staan en zei in het Spaans: ‘wooow, woow, woow, MAMA! Kom eens kijken moet je eens zien hoelang die vrouw is!’ Nancy en ik moesten daar heel hard om lachen. Ook zal zag ik er niet uit in een knalrode veel te grote regen jas geen make-up op en mijn haar alle kanten op, toch blijf ik hier interessant voor de heren. Er is echter wel meer als 8 keer naar me gefloten in een straat echt om moe van te worden. Toen we thuis waren gingen we avondeten zelfde als vanmiddag rijst met kip erwten en worteltjes echt heerlijk, maar twee keer op een dag is wel een beetje te veel van het goede.

Na het eten kreeg ik mijn illegale cocathee meer voor de nacht en ben ik naar mijn kamer gegaan mijn blog te schrijven het is hier inmiddels 22.30 uur dus ik ga gauw slapen, want morgen ga ik mee naar de kerk. Slaap lekker jullie allemaal een fijn weekend en ik schrijf morgen avond weer verder.. Hasta Mañana!!!

Tweede zondag in Ayacucho.

Nadat ik gisteren avond twee paracetamol had ingenomen, heb ik vannacht eindelijk weer heerlijk kunnen slapen. Om 08.00 ging ik naar de keuken voor het ontbijt. Nancy had een lekker milkshake van versfruit en melk voor me gemaakt en een omelet met hotdog er in ofzo.. Was erg lekker. Nadat ik had ontbeten ging ik naar mijn kamer om Spaans te studeren dit ging wel goed. Tijdens het leren had ik een gezichtsmasker op gedaan en een haar masker.

Nadat ik klaar was met studeren wilde ik gaan douche en was even vergeten dat ik een knalgroen gezicht had van het gezicht masker, dus liep ik op me dooie gemakje de gang over waar ik Dan tegen kwam die strak in pak liep. Die keek met grote ogen naar me en toen realiseerde ik me weer dat ik er uitzag als een spook. Hij vroeg: ‘wat heb jij gedaan??’ Ik probeerde hem het uit te leggen, maar dat ging niet vanzelf. Dus pakte ik de verpakking van mijn gezichtsmasker er maar bij want gelukkig stond daar de Spaanse uitleg op. Ook nu moesten we weer ontzettend hard lachen. Ik vroeg waar hij naartoe ging, omdat hij er zo netjes uitzag in een zwarte pantalon met een wit blouse en zwarte puntschoenen. Hij zei dat hij al vast naar de kerk ging, omdat hij daar in de muziekband speelt. Ja de kerk hier in Peru is veel leuker, daar staan ze gewoon te rocken op het podium.

Toen ik klaar was met douche deed ik ook netjes een pantalon aan een zwart T-shirtje er op met daaronder een hemdje zodat ik geen inkijk zou hebben. Ik deed een klein beetje make-up op en mijn haar liet ik op drogen in de zon op het dakterras waar ik een boek aan het lezen was.
Nancy vond dat ik er netjes uitzag en ook zij deed een pantalon aan een T-shirt erop. De man van Nancy en haar zonen waren al naar de kerk, ik wachtte op Nancy, omdat zij alvast het middag eten aan het klaar maken was voor als we uit de kerk komen. Toen het 11.00 uur was liepen we richting de kerk, tijdens de wandeling kwam Nancy allemaal bekende tegen. Ik werd continu aangestaard door jan en alle man op straat. Terwijl ik te wachten stond om te kunnen over steken liep een of andere klote viool langs en probeerde in mijn kont te knijpen. Ik draaide me woest om en begon op hem in het Nederlands te schelden. Dat Gegregegege taaltje van ons kunnen ze daar toch niet verstaan. Nancy zat me verbaast aan te keken en vroeg wat er aan de hand was. Ze vond het goed dat ik van me afbeet, maar je moet hier erg oppassen met wat je zegt (daarom zei ik het ook in het Nederlands).

Eenmaal bij de kerk aangekomen was het enorm rustig we zaten in het midden van de rij rechts van de kerk. We hadden het hele bankje voor ons zelf terwijl we die vorige week nog met 3 anderen moesten delen. Ik zag de zonen van Nancy druk in de weer met apratuur om te zorgen dat tijdens de dienst de muziek goed zo verlopen. De man van Nancy zat 5 rijen voor ons, waarom die nou niet bij ons ging zitten weet ik ook niet. 3 rijen Achter ons zat een gezin Nederlanders vertelde Nancy mij. Een blonde vader en moeder en 4 blonde kindertjes.

Toen de kerkdienst dan eindelijk begon, begonnen we meteen met liedjes van de muziekband van Dan. Klinkt echt super gaaf en op een grootscherm staat de songtekst aangeven en kun je mee zingen met de liedjes. Ik keek Dan aan en glimlachte. Ik zag dat hij een beetje zenuwachtig was, maar dat zullen vast gezonden spanningen zijn geweest. Tijdens het gebet gingen ze van het podium af in de kerk zitten en luisteren naar de preek van de dominee. Ik kon er geen bal van verstaan of volgen, dus ik zat maar een beetje om heen te kijken en elke keer kruiste Dan en ik elkaars ogen en moest ik zorgen dat ik niet begon te lachen. Ik merkte dat hij het met de anderen bandleden over mij had, want om de beurt keken ze me aan.

Tijdens de preek kwam er een jongen naast me zitten, maar dat had ik niet in de gaten, dus toen ik weer om me heen zat te koekeloeren zag ik hem ineens naast me zitten. Ik schrok en dat zag hij en moest lachen.
Na de kerkdienst moet je iedereen begroeten, heel leuk allemaal maar ik kende niemand en de helft van de verhalen kon ik niet volgen. Wel met de Nederlanders, het bleek dat hun hier 2 weken op vakantie waren en officieel in Lima wonen en dat pas 9 maanden. De man wil hier aan het werk als theoloog en samen met zijn vrouw doet hij vrijwilligerswerk in de slopen wijken van Lima. Wat heb ik een respect voor deze mensen zeg! Met 4 kleinen kinderen dit avontuur aangaan en dan ook in een van de riskante slopenwijken vrijwilligerswerk doen. Het lijk mij zo gaaf omdat later ook te doen, maar om als psycholoog hier werk te zoeken is best lastig en dan moet ik Ruben ook maar zo ver zien te krijgen. Nee, dit kan ik beter uit mijn hoofd zetten voor mij zal zoiets denk ik niet zijn weggelegd.

Na de kerkdienst gingen we met de oude rode kever van Dan richting huis, samen met zijn broer en moeder Nancy. Toen we thuis kwamen gingen we met ze alle eten. Nancy had heerlijke soep gemaakt en we aten vis. Ik heb me helemaal misselijk gegeten het was echt heerlijk! Daarna ging ik weer een poosje aan me Spaans. Dit was ik om 15.00 uur goed zat en ben ik nog maar is een poosje op bed gaan liggen verder uitzieken, wat heel erg fit was ik nog niet.

Toen ik om 18.00 uur wakker werd ging ik naar het dakterras en heb daar wel meer als een uur in me eentje lopen apen gapen, lekker mensen kijken en niks doen. Toen gingen we weer eten deze keer boontjes en aardappels (lekker Hollands) en een broodje met een gekookt ei. Heerlijk! Nancy vroeg of ik met haar daarna een stukje wilde gaan lopen en dat wilde ik wel.

Nou dat heb ik geweten zeg! We hebben anderhalf uur gelopen en ik ben 3 keer lastig gevallen door jongens ze grepen me nog net niet vast. Eerlijk ik dacht dat Italianen erg waren maar Peruanen zijn 9743764566948176948x zo erg! Toen begon het ook nog eens keihard te regenen, dit was wel erg grappig want ik knoopte me sjaal om me hoofd en Nancy deed haar muts op en zo rende we door de regen heen. Iedereen zat ons aan te kijken wat twee vrouwen een lange en kleine in de keiharde regenen moesten. We hebben even geschuild bij het centrale busstation, zo wat is dat groot zeg het leek net het vliegveld in eindehoven wel. Zo veel mensen met koffer aan het wachten tot ze naar hun goede GATE van de bus konden.

Toen weer terug naar huis liepen was het droog, maar ook onderweg kregen we nog een goede plensbui. Drijfnat thuis aangekomen te zijn trok ik meteen mijn pyjama aan en een dikke trui. Me schoenen zitten van boven to beneden onder de modder en me broek tot halver wegen. Die heb ik eerst maar eens schoongemaakt en daarna ben ik met Nancy een kop thee gaan drinken en nu lig ik al weer lekker in bedje.

Nu ik zo aan huis vast gekluisterd ben mis ik de vrijheid als vrouw die ik in Nederland heb. Ik kan hier gewoon niet alleen over straat! Nancy of wie dan ook van de familie moet perse mee als ik een uitstap je wil maken. Anders word ik lastig gevallen is toch een afschuwelijk idee, maar goed het is niet ander. Dus ik moet me nog 14 weken zien te vermaken op het dakterras in de zon.. Ook geen moeite mee, lekker bruin worden lezen en Spaans leren en anders lekker voor me uitstaren wat er op straat allemaal gebeurd. Maar nu ga ik slapen, want morgen vroeg moet ik weer aan het werk bij Nuestra Casita! Buenas noches!