DE BLUNDER VAN DE EEUW!!

Dag 6 Nuerstra Casita.

Vandaag was ik nog niet echt fit, maar ik moest toch een keer mijn bed uit. Dus om 07.00 uur ging ik dan eindelijk mijn bed uit. Ik ging snel me kamer opruimen, want vanmiddag kwam Roxana weer en ondertussen kleedde ik me aan. Ik at snel een broodje en nam wat thee en sap en ging gauw naar Nuestra Casita. Je raad het zeker nooit, ja ik was weer aan de laten kant.

Daar aangekomen zat ik weer op de groep van 0-1 jaar. Ik vond het erg leuk, maar ik betrapte me er zelf op dat ik vandaag niet helemaal bij de les was. Dit kwam ook, omdat ik nog niet helemaal fit was. Verder was het echt een super leuke dag en heb ik me goed vermaakt. Lekker met de kinderen gespeeld, ondanks dat ze veel huilen.

Toen ik klaar was met werken heb ik even mijn nieuwe blog online gezet en een half uurtje met het thuisfront geskypt. Daarna ben ik als een gek na huis gerent, want ik had om 3 uur afgesproken met Nancy, om naar het centrum te gaan. Want ik moest naar de bank om me Spaanse les van vanmiddag te kunnen betalen. Bezweet en rood aangelopen kwam ik dood moe aan mij Nancy. Die zat heel erg rustig in de schaduw met haar zere voet in een bak warm water. Ze zei: ‘Waarom heb je gerend? Het is vandaag echt super warm!’. Waar op ik antwoordde: Omdat ik met u om 15.00 uur had afgesproken.

Even later stonden we aan de weg te wachten totdat er een minitaxi (motortaxi) zou stoppen, we hebben er 10 minuten gestaan maar dan ook echt geen een wilde er stoppen of had al passagiers bij zich. De tijd tikte door, want we hadden maar 1 uurtje dan stond Roxana al weer voor de deur. Dus gingen we met de taxi 10 minuter later stond ik bij de bank te pinnen. De vorige keer had ik eerst dollars gepind en daarna moest ik die bij een wisselkantoor inwisselen zei die man van de bank. DUS NIET! Ik ging deze keer zelf pinnen en hoe ik het gefikst heb weet ik niet, maar ik kwamen Peruaanse solen uit rollen. Ik denk ik doe maar meteen het maximum, dan hoef ik de komende weken niet weer naar de bank (liever lui dan moe natuurlijk!).

Binnen 2 minuten stond ik weer buiten, waar Nancy op mij stond te wachtten. Ik vertelde haar dat we niet naar het wisselkantoor hoefde en ik al solen had kunnen pinnen. We hadden nu dus nog 38 minuten over voor dat Roxana kwam. We liepen naar de minitaxi`s toe, maar weer wilde niemand ons naar huis brengen vanaf ht centrum. Wat blijkt nou die dingen rijden alleen kleine stukjes en zijn verdeeld over bepaalde wijken. Dus ze rijden alleen binnen hun eigen wijk.. Wat heb e daar nou aan, dan kun je toch net zo goed lopen??

Dus besloten Nancy en ik, om naar huis te lopen door de mega hitte. Elke stukje schaduw wat we tegen kwamen sloegen we niet over. Het was zo enorm warm dat het lopen ook moeilijker ging als anders. Tijdens de wandeling gingen we langs een bakker om lekkere broodjes te kopen. Had ik al verteld dat brood in het Spaans PAN is. Gek hé? Ik eet dus gewoon pannen HAHA!

Toen we thuis aan kwamen was het 15.59 uur en zagen we Roxana aan komen lopen. Ik kon dus meteen aan de slag. Ze zei: wat zie jij er moe uit en ik vertelde haar dat we met deze hitte vanaf het centrum naar huis waren gelopen. De Spaanse les ging snel. Ik heb weer veel geleerd. Na elke les krijg ik zinnetjes mee die ik samen met de anderen die hier wonen moet gaan oefenen.

Dus dat deed ik dan ook naar de les, samen met Nancy en die begon te lachen om wat voor vragen ze aan me moest stellen. Wat voor kleuren ogen heb ik en welke kleur ogen heeft Dan? Welke kleur kleren heb ik aan? Wanneer is je verjaardag? Wat eten we vandaag? Wat voor een dag is het morgen? Wat voor dag was het gisteren? Etc. Daarna ging ik lekker eten, bruine bonen met rijst en een lekker verse broodje die we vanmiddag gehaald hadden bij de bakker.

Na het eten vroeg Nancy weer of we een stukje gingen lopen (EN WEER DOOR DE REGEN!!). Ik vind het prima anders zit ik hier maar aan huis vast gekluisterd en dat word je anders ook zo zat. Dus ik dacht nou een uurtje zal het wel zijn. HAHA GRAPJE we zijn 3 uur onder weg geweest! We zijn weer helemaal naar het centrum gelopen, waar we wat boodschappen hebben gedaan en winkels hebben bekeken. Daarna liepen we terug en kwamen we vrienden van Nancy tegen met een pan soep.

Nog geen 2 minuten later zat ik binnen in een huis op een okergele bank. Waar de muren in blokken waren verdeeld als het om kleur gaat en zelfs het plafon deed mee. Eerst een blok okergeel dan een blok mintgroen en zo ging het door om en om, zelf het plafon! Maar waar op de muur okergeel zat liep op het plafon door in mintgroen en andersom. In Peru is dat een chique moderne inrichting, in Nederland is dit een smaak hebben van een achterkant van een koe en dat we je op moeten geven voor homemakeover op een van de populaire vrouwen zenders RTL8 of NET5.

Maar het zijn hele lieve mensen, ik mocht zo mee naar binnen en ze zijn erg gastvriendelijk. We kregen een heerlijke soep wat smaakte naar kaneel en melk en nog iets het leek meer pap, maar hun noemen het soep. ECHT HEERLIJK! Ze vroeg aan me waar ik vandaan kwam, wat ik hier kwam doen, hoelang het vliegen was en hoe duur zo`n vliegticket wel niet is etc. Het was erg gezellig.

Ook ging Nancy vertellen over Pepe mijn grooste vijand de papagaai. Dat als je aan de telefoon ben, dat je de ander niet kan verstaan, omdat dat beest er continu door heen zit te tetteren. Ook vertelde ze dat we pas op het dakterras zaten en dat er een Homo langsliep dat het gekke beest fietfieuw begon te fluiten wanneer die kerel op keek en dacht dat de man van Nancy dat deed en over nog veel meer onderwerpen.

Na de soep bedankte ik die mensen hartelijk en liepen we de laatste 10minuten op huis aan. Om 22.00 uur waren we precies thuis, ik heb nog even met Nancy mijn favoriete illegale thee gedronken en ben toen meteen me bed in gegaan. Aangezien ik morgen weer vroeg op moet en ik dood moe ben van het lopen. Eerst heb ik vanochtend naar Nuestra Casita gelopen (20 minuten) en weer terug (weer 20 minuten). Daarna van af het centrum naar huis (40 minuten) en s’avonds van het centrum en weer terug waar we 3 uur over gedaan hebben met een pitstop van een half uur.

Als ik straks terug kom in Nederland heb ik een conditie om van te dromen van dat vele lopen hier. Maar daardoor ben ik nu heel erg moe en ga ik slapen. Chio Chio Señors y Señoritas!

Dag 7 Nuestra Casita.

Vanochtend ging de wekker weer om 07.00 uur ik was voor het eerst niet om 06.00 uur wakker en ben door alle geluiden heen geslapen en toen ik wakker werd was ik nog moe! Ik kleedden me snel aan deed een beetje make-up op, ging eten en liep toen op me dooie gemakje naar het kinderdagverblijf. Bij elke stap voelde ik me scheenbenen en me kuiten van het vele lopen vanaf gelopen dagen. Dit komt door al die heuvels en dalen, waar we in Nederland totaal geen last van hebben!

Eindelijk aangekomen bij het kinderdagverblijf, kreeg ik te horen dat ik op de groep van 2-3 jaar mocht staan. Dit vond ik helemaal niet erg, want met deze kinderen kun je meer spelen en bij de baby’s is het toch meer verzorgen en om eerlijk te zeggen vind ik dat minder leuk. Ook zag ik Roxann nergens misschien was een dagje vrij of was ze ziek ik heb echt geen idee.
Ik heb echt een super leuke dag gehad met de kinderen en volgens mij vonden zij het ook fijn met mij. Ze hebben gegierd van het lachen en zelfs de kinderen die heel verlegen zijn deden met me mee. Vooral het kietelen, ze optillen en op de kop houden was erg populair. Ik heb vandaag ook heel wat gewicht moeten heffen, ik heb helemaal geen sportschool nodig ik ga gewoon op een kinderdagverblijf werken waar ik in totaal 40minuten aan kwijt ben om naar toe te lopen en naar huis en al die kinderen op te tillen.

De dag ging super snel voorbij, het was veel intensiever met deze ondeugden dan op de babygroep. Ik was toen ik thuis kwam dan ook helemaal gesloopt eerst door het vele wandelen (wat ik overigens wel erg leuk vind) en dan door die energieke kinderen. Gelukkig had ik niet afgesproken om te skypen en kwam Roxana op de vaste prik 16.00 uur ik had dus nog anderhalf uur om mijn huiswerk te maken en bij te komen. Ik heb het eerste halfuur mijn huiswerk zitten maken en daarna ben ik mooi 3 kwartier me bed in gedoken. Ik had de wekker gezet om 15.45 uur en nog was ik ontzetten moe.

Gelukkig is Spaanse les leuk en ging het heel erg snel, van Roxana moet ik uitrusten, omdat ze aan me kon zien dat ik dood moe ben (dat ben ik eigenlijk ook). Maar als je het zo bekijk doe ik niet heel veel bijzonders. Ik werk 6 uurtjes op een dag heb 2 uurtjes Spaans en gemiddeld loop ik zo’n 2 uur door de stad te wandelen. Ik denk dat het te maken heeft met alle nieuwe indrukken, het weer, en dat ik nog steeds een beetje bij moet komen van de knokkelkoorts. Iets anders kan ik niet bedenken.
Nu ga ik even met Nancy brood halen aan de anderen kant van de wijk ik verteld straks verder.

HAHAAHHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHHHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA

HAHAHAHAHAHAHAHAHAHHAHAHHAHHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA

Zo ik moet even uit lachen gelachen zijn, want wat ik nu heb meegemaakt! Het was echt de blunder van de eeuw. Ik zal bij het begin beginnen. Ik vertelde net dat Nancy en ik naar de bakker gingen aan de anderen kant van de wijk, want daar hebben ze van die lekker franse broodjes. Dus we liepen daar heen praten wat over hoe onze dag was, wat we allemaal gedaan hebben en ga zo maar door.

Toen we bijna bij de bakker waren zagen voelde we ineens iets langs onze benen snuffelen. We keken achterom was het FELIX! Hadden we dus blijkbaar de deur niet goed achter ons dicht gedaan en heeft hij ons helemaal vanaf huis gevolgd naar de bakker! Hij zag ons en liep ons straal voorbij Nancy en ik keek elkaar met grote ogen aan en zeiden: ‘Wat doen we nu!’. Nancy riep Felix een aantal keren hij keek achterom en bleef even staan maar kwam niet, hij liep zo weer verder. Dus ik zei: wat doen we? Ik achter Felix aan en dat jij brood gaat kopen en daarna mij komt helpen?’

Dat vond Nancy een goed plan aangezien zij door haar zere been niet goed kan lopen en ik nog jong ben en lange benen heb eerder bij Felix ben. Dus ik achter Felix aan, al gillend rende ik door de straat die hond achterna hij keek dan even om en rende zo weer verder. Het leek net een kat en muis spel. Totdat hij een anderen hond zag bij een garagebedrijf. Hij rende het terrein op en ging met de hond spelen.

Ik durfde niet het terrein op dus ik bleef het hek staan elke keer zijn naar roepen en zeg: ‘Felix kom! Felix kom nou! Kom we gaan naar huis! Kom!!!’. Maar geen resultaat hij bleef daar maar met die anderen hond en hij blafte heel hard. Dus ik bleef maar roepen en om me heen kijken of Nancy er al aan kwam lopen. Maar geen Nancy en geen Felix die wilde meewerken.

Het enige resultaat wat ik met al dat roepen heb bereikt is dat er allemaal mensen van het garagebedrijf me aan stonden kijken of ik niet helemaal lekker was. Maar ik bleef volhouden ik wilde niet op mijn geweten hebben dat het mede mijn schuld is dat Felix weggelopen is.

Uiteindelijk kwam er een man van het garagebedrijf naar me toe en vroeg: ‘Wat is jou probleem?’ Ik zei: ‘sorry meneer ik kan dat niet uitleggen ik kan maar een klein beetje Spaans’. Terwijl ik dat zei keek ik angstig om waar Nancy nou bleef en riep haar nog een keer, maar ze was er nog niet.

Daar kwam Nancy dan eindelijk aankomen lopen en ik zei dat er een man van het garagebedrijf naar me toe kwam om te vragen wat mijn probleem was. Nancy ging ondertussen met die man praten en ik bleef Felix roepen maar hij kwam niet.

Totdat Nancy terug kwam lopen en haar lach niet meer in kon houden en zei: ‘Ilonk dit is Felix niet, dit is de hond van het garagebedrijf!’. Terwijl Nancy me aanbleef kijken voelde ik de grond onder me voet vandaan zaken en ben ik zo rood al een tomaat afgedropen.. Ik heb mijn trui over me hoofd heen getrokken en ik wist niet hoe snel ik die straat uit moest.

Toen we straat uit waren barsten ik in lachen uit! Hoe krijg ik het niet voor elkaar! Daar als een of anderen gestoorde idioot naar een anderen hond staan schreeuwen dat hij mee moest! Wat zullen die mensen wel niet gedacht hebben? De gekke Hollander bestaat echt? Maar ik snap het niet, want hij is een kopie van Felix! Even groot, groot en breed van voren, dezelfde blaf en ook nog eens de zelfde halsband om! Zelfs Nancy Dacht dat het Felix was.

Ik heb de hele weg niet meer kunnen stoppen met lachen en Nancy ook niet. Het enige wat ik nog wist uit te brengen was: ‘Ik ga nooit meer met jou mee die franse bolletjes kopen, nooit meer!’ Waardoor Nancy nog harden begon te lachen! Iedereen op straat zat ons aan te kijken of dat we niet spoorde. Doen we ook niet, want wie rent er nou achter een anderen hond aan en blijf volhouden dat het Felix is. Nou aangenaam kennis te maken: DAT BEN IK DUS!

Ik moet er nog om lachen ik heb er gewoon buikpijn van! Toen we thuis kwam en en aan de man van Nancy vertelde barste ik zelfs in tranen uit van het lachen. Tijdens het eten (Heerlijke Spaghetti en kip en niet te vergeten die Franse bolletjes) kon ik echt niemand aankijken, want als ik dat deed of iemand anders begonnen we allemaal weer keihard te lachen.

Toen zei de man van Nancy: ‘ er waren een 2 vrouwen een Peruaanse en een Hollandse..Die gingen brood kopen’ Nou toen had ik het helemaal niet meer ik ben van me stoel gevallen en op de grond verder gaan lachen. Het is echt lang geleden dat ik zo hard heb moet lachen en dat ik niet meer heb kunnen stoppen.

Nu ik de hele avond heb aan moeten horen: ‘er waren eens 2 vrouwen een Peruaanse en een Hollandse..’ Blijf ik denk mijn hele aanwezigheid aan horen! Echt weer een actie voor mij.. Donker van buiten maar zeker lomp en Dom van binnen..

Ik ga nu maar gauw slapen en dromen dat ik ooit nog een keer kampioen honden vangen word! Ik was al moe, maar nu ben ik een ingestort hoopje schaamte die nooit meer mee gaat Franse bolletjes kopen!

Hasta Mañana!